You are using an outdated browser. Please upgrade your browser to improve your experience and security.
z
architecten
Naast een majestueuze linde is een klein huizenblok opgetrokken. Deze tweewoonst is een eerste fase van een samenwoonproject. In een latere fase wordt nog een woonblok voorzien met 3 entiteiten. Het terrein zal ingericht worden voor gemeenschappelijk gebruik met de mogelijkheid tot aanleggen van moestuinen, picknickplaats, zandbak en gemeenschappelijk tuinberging met bewaarkelder.
Het terrein grenst aan twee straten en een voetweg en vormt een groene long in de dorpsgemeenschap. Op termijn kan het openstellen van deze groene oase, voor naburige gebruikers met een beperkte buitenruimte, tot de mogelijkheden behoren.
Op het terrein stond een oud huis met schuur. In te vervallen staat om iets mee aan te vangen. Er heerste ook een plaag van Japanse duizendknoop.
De ontwerpvraag bestond er bovendien in om een dubbelwoonst te creëren. De grootste van de twee units bedoelt voor de bouwheer en de andere voor een familielid of kennis. Daar is door de architecten aan toegevoegd dat elk van beide woningen levenslang wonen toelaat. Het ontwerp is erop voorzien dat ze horizontaal kunnen opgedeeld worden. Anderzijds zijn ook de trappen ruim en comfortabel.
Zowel de visie op heel het terrein als de aanpak van het gebouwde en ongebouwde zijn doordrongen van het ecologische gedachtengoed. Daarin vonden opdrachtgevers en architecten elkaar. Houtskelet, finoven, compact, serranda, lowtech, rijhuis (driegevelwoning) en samenwonen zijn allen thema’s die hier van toepassing zijn.
Om de voetafdruk te beperken is handig gebruik gemaakt van de toegelaten bouwhoogte. De bebouwde oppervlak is respectievelijk 54m² en 63m², serre niet meegerekend. Dit resulteert in een plan waarbij de leefruimtes verspreidt zijn over twee niveaus.
De ruime leefkeuken beneden staat in directe verbinding met buiten, het salon bevindt zich op de verdieping. Dit maakt een horizontale scheiding mogelijk. Elke unit heeft 3 slaapkamers en een bureau.
Elk huis heeft een stenen kern waarin de natte functies zijn gegroepeerd, en dat op elke verdieping. Hieraan is een centraal gelegen verwarming gekoppeld en een natuurlijke verluchtingsschacht.
De muren in zichtbare snelbouwsteen vormen ook nissen die diverse interieur oplossingen bieden. Bovendien zorgt de massa van de muren ook voor een welkome inertie in deze houtskeletbouw.
Het ene huis heeft achteraan een half ingesloten koer op het zuiden, in de schaduw van de linde. Bij de andere woning is er aan de zuidzijde een serre tegen gebouwd. Deze is te beschouwen als een extra seizoensgebonden leefruimte. De serranda is een warmtebron en lichtbron (zon), maar ook een energiebron (zonnecellen in dakglas) en mogelijks een voedselbron. De zonnecellen zorgen ook voor wat schaduw.
De zonnewarmte via de serre is een mooie aanvulling op de stralingswarmte van de finoven. Deze massieve geïsoleerde houtkachel is een zachte zon in huis en levert een onafhankelijk verwarmingssysteem zonder slaaf te zijn van het continue stoken. Te vergelijken met een batterij die oplaadt om dan langzaam zijn warmte terug af te geven.
Vertrouwder kan een huis er niet uitzien. Een archetype rood blokje met een strak ritme van gevelopeningen en blinde nissen, een schouw. De basis gevelsteen zal later nog licht grijze gekaleid worden. Materialen zijn verwerkt en zichtbaar in al hun eerlijkheid. Een fijn huis voor fijne mensen.
